Vogelwacht Marssum: Dauwtrapwandeling

“Waar heeft u dat geleerd dat polsstokspringen en hoe kan het dat u al die vogels en hun geluiden kent? Erg interessant, dat wil ik ook wel en wil ook natuurfotograaf worden.” “Nou Abel, het polsstokspringen was vroeger heel gewoon en kon vrijwel iedereen die zich bezig hield met weidevogels. En het herkennen van vogels en geluiden is een kwestie van veel velduren maken.

Fabelachtig
Om 6.00 uur staan we klaar voor de start op het schoolplein met 14 kinderen, juf Lara en collega vogelwachter Sjoerd.  Het weer kon haast niet beter. De nieuwe mooie uitklapkaarten met zo’n 200 vogelsoorten worden uitgedeeld aan de kinderen. Wanneer we een vogel horen kunnen ze aan de hand van hints de soort opzoeken op de kaart en vertel ze iets over de vogel. Houtduif (dikke Dolly), winterkoning, pimpelmees komen o.a. voorbij. In het stukje weiland voorbij de haven staat het gras vrij hoog en kleurt rood en geel van de boterbloemen, paardenbloemen en zuring. Tijd voor een oefening in het nog natte (dauwtrap)gras. Per groepje een stuk touw die in een cirkel wordt geplaatst. Daarna goed kijken hoeveel soorten planten er voor komen. Elk groepje komt op 5 maar bij het laatste groepje tovert Abel nog een 6^e soort uit hun cirkel. Een pinksterbloem. We hebben een winnaar! Vervolgens verteld hij een f’abel’achtig verhaal over de paardenbloem. Een natuurgids in wording?

Stil
Voor het Poptaslot hangen 5 nestkastjes. Gisteren waren er jonge mezen te horen maar op deze vroege ochtend zijn ze stil. Mooi gezicht zoals de groep van het kastje naar (de muur) het volgende kastje huppelt, koppies scheef, in de hoop op babymees-geluidjes. In het hof van het slot beleven we het voeren van jonge spreeuwen in een boomholte en draaft er een haas door de tuin. Een luid zingende zwartkop nodigt uit om iets over trekvogels te vertellen. Op mijn vraag hoever de vogels daarvoor moeten vliegen komt eerst een antwoordt van 30 kilometer, daarna 300 en daarna 3000 kilometer. Kijk nou komen we ergens.

Zonder kop
Het pad achter wijlen dokter Kolf spotten de kids een zingende merel en zien een duif zonder kop, tot het dier zich omdraait. Op de zoekkaart wordt gekeken welke soort het betreft en worden we het eens dat het om een Turkse tortelduif gaat. We lopen verder richting uitgang dorp en horen nog een heggenmus en overvliegende ringmussen.

Mallesander
Eénmaal buiten het dorp gaan we aan de slag met het vangen en het op naam brengen van waterbeestjes in een weiland van Familie Haaije van der Meulen. Het nieuwe materiaal krijgt de waterdoop. Netjes, waterbakken, zoekkaarten en loepjes worden verdeeld. Er wordt fanatiek gevist, zelfs juf Lara kan het niet laten om mee te doen en pakt een netje in een ongezien moment. In een speciale smalle doch hoge waterbak komen de speciale vangsten om beter te bekijken. Zoals de larve van een libel, bootsmannetje, jonge visjes en een heuse salamander. Een vrouwtje van de kleine watersalamander. In alle enthousiasme lopen de eerste laarzen vol als er een misstap wordt gedaan.

Een gaatje
Tegen achten beginnen de eerste magen te knorren en is het tijd om de boel op te pakken. Tijd om richting de boerderij van Fam. Van der Meulen te gaan waar het ontbijt klaar staat in de schuur. De 2 ontbijtouders hebben alles keurig klaar staan tot warme gekookte eieren aan toe.  Geweldig bedankt!! De koeien en geiten worden vereerd met een bezoek en duiken enkele dames in het stro. Haaije heeft het smoordruk op zijn boerderij vanwege het binnenhalen van keulgras maar vindt toch een gaatje om iets te vertellen over zijn vee en wordt bestookt als hij de geiten voert maar dat is ook meer omdat de meesten komen vragen waar de WC zich bevindt.

Overhoring
Via het fietspad vervolgen we ons pad richting Leeuwarden. We treffen jonge meerkoeten aan die gevoerd worden door de ouders. Een buizerd zit te loeren op muizen in het vers gemaaide veld, een torenvalk bidt boven het geheel.  Bij de 2^e boerderij vanaf Marsum steken we over en via het erf betreden we het veld. Sjoerd neemt het woord waar hij door kan gaan op zijn weidevogel-theorieles op school. Een soort overhoring. We treffen de 4 hoofdsoorten aan. Kievit (Ljip), Scholekster (Strânljip), Tureluur  (Tsjirk) en Grutto (Skriens). Het is te merken dat Lara een vader heeft die de kievit als favoriet heeft. Waar je mee omgaat wordt je mee besmet en vindt ze 2 gepredeerde eieren van meerkoeten.  Ook een veldmuis ligt op het pad. Waarschijnlijk net gedood want het dier is nog slap.

Zoals elke keer zijn de kinderen op een gegeven moment niet meer vatbaar voor educatie. “Waar liggen de polsstokken?” “En mogen we wel nat worden?” Juf Lara is eerst streng en wil volgende week geen zieke kinderen hebben tijdens schoolkamp. Maar uiteindelijk geeft ze toe aan de druk. Dan zelf maar weten, het is tenslotte prachtig mooi weer. Tijdens het laatste stuk wandelen vermaken de kinderen zich met het pas gemaaide losse gras totdat de polsstokken worden ontdekt. De kinderen willen gelijk wel te water zonder polsstok maar dat is niet de bedoeling. Het liefst, zonder nat te worden, de overkant bereiken is de opzet. Ze zijn niet te houden maar moeten nog even wachten nadat voor is gedaan hoe het polsstokspringen zou moeten. De boerenplons maakt elk jaar indruk. Er zijn leftoeters bij die het ook willen proberen maar gaat al mis bij het optillen van de pols, laat staan er mee aan te lopen en de sprong te wagen. Toch lukt het een enkele om droog over te komen. Vraag niet hoe maar het slaagt. Een ander doet een dappere poging maar strand midden in de sloot en verdwijnt zelfs geheel onder water. Daarna is het hek van de dam en worden de polsstokken vergeten. Waterpret op zijn best. Altijd weer een prachtige afsluiter van een, wederom geslaagde, excursie met OBS de Pôlle die vanaf nu mede mogelijk wordt gemaakt door Stichting Dick Groen.